Soedan: Maybe, probably, definitely. Somewhere.

Dinsdag 13.11.2012 – 11u47: Na een betrekkelijk koude ochtend op de boot (na vier weken woestijn voelt 23°C blijkbaar behoorlijk koud aan), vaart onze boot net voor de middag de haven van Wadi Halfa binnen. Het woord “haven” is in dit geval echter nogal een overstatement. Het gaat eerder om een loskade waartegen behalve enkele duwbakken geen enkele andere boot te bespeuren valt. Eens onze boot zich tegen de kade heeft geparkeerd, lijkt iedereen er zo snel mogelijk af te willen. Er wordt stevig geduwd en getrokken, maar aangezien onze auto’s ten vroegste morgenmiddag zullen aankomen, blijven we met alle overlanders rustig nog wat op het dek zitten tot de grootste chaos voorbij is. Even later maken we kennis met Mr. Mazar, een bijzonder grappige Soedanees die als “fixer” de volgende dagen het papierwerk voor onze auto’s in orde zal brengen.  We vullen een toeristenfiche in, krijgen nog een extra stempel in onze paspoorten gedrukt en verlaten meer dan 24 uur nadat we aan boord stapten enigszins opgelucht de ferry.

Dinsdag 13.11.2012 – 13u23: Nadat we onze “handbagage” hebben laten checken bij de douanebeambten, verlaten we het havengebouwtje. Voor ons staan een hele reeks oude Landrovers die hier blijkbaar nog steeds dienst doen als ‘taxi brousse’. We verheugen ons al op een ritje met zo’n 40 jaar oude Landrover, maar in totaal zijn we met 11 blanken dus worden we in een gammel minibusje geduwd. De motor van het ding wil echter niet starten, dus er worden enkele mannen bij geroepen om ons in gang te duwen… Maar ook dat helpt niet. Gegeneerd en eerder zenuwachtig pakt de chauffeur zijn werkkoffertje er bij en kruipt onder de auto om aldaar ergens de motor te starten. Gejuich en hoera-geroep zijn onze vorm van dank wanneer even later de motor dan toch wat lawaai maakt.

Dinsdag 13.11.2012 – 13u37: We worden afgezet aan het Kilopatra Hotel. Behalve de grappige naam (allicht de Soedanese interpretatie van Cleopatra Hotel), heeft het gebouw weinig weg van een hotel. Het gaat eerder om een aantal kamers waarin vier kramikkelige  bedden werden ingeduwd. Het gemeenschappelijke sanitair is erg vuil, maar na 24u op een nog veel vuilere boot, kunnen we hier best mee leven. De kamers worden verdeeld en wij mogen de onze delen met Johnny & Lizzy, de twee Schotse overlanders.

Dinsdag 13.11.2012 – 18u01: Na enkele uren tevergeefs gewacht te hebben op Mr. Mazar die onze Carnets de Passage zou komen ophalen, hebben we honger dus gaan we met alle overlanders samen iets eten in een lokaal restaurantje. We krijgen een voortreffelijke kip met brood op ons bord. Wat later komt Mr. Mazar tot aan onze tafel om de Carnets te verzamelen. Enkele Soedanese grappen later, keren we rond 21u terug naar het hotel waar we opvallend snel in slaap vallen.

Woensdag 14.11.2012 – 8u06: Aangezien ons hotel geen ontbijt serveert, wandelen we opnieuw naar het restaurantje van gisterenavond en vragen we hen of ze voor ons wat brood met roereieren kunnen klaarmaken. Na dit ontbijt moeten we onze visa gaan laten registreren in het plaatselijke Immigration Office. Daar aangekomen wacht op ons een bijzonder complex 7-stappenplan vooraleer we een extra sticker met bijhorende stempel in onze paspoorten gedrukt krijgen. Zowat drie uur later zijn we geregistreerd en lopen we net terug naar het hotel wanneer Mr. Mazar ons telefoneert om te melden dat de auto’s zijn gearriveerd en we naar de haven mogen komen.

Woensdag 14.11.2012 – 12u42: Aangekomen in de haven vertelt Mazar ons dat het auto-ponton met onze auto, die van Johnny & Lizzy en die van Achim klaar ligt om afgeladen te worden. De auto’s van de twee Deense koppels staan op een tweede duwbak die nog niet gelost kan worden. Zij moeten dus nog wat wachten. Wij lopen tot op het einde van de loskade en zijn enigszins blij om onze Landrover terug te zien na 3 dagen. Jhonny rijdt zijn Landrover Defender het eerst van de boot af, nadien zijn wij aan de beurt. Tegen de auto van Achim ligt echter gigantisch veel cargo gestapeld. Wanneer enkele havenarbeiders de goederen wegsleuren, wordt duidelijk dat niet alleen zijn spiegel gestolen werd, maar ook de beide zijden van zijn auto vol krassen staan. Achim vraagt de kapitein om uitleg, maar krijgt nauwelijks antwoord… Jammer maar helaas – ook dit is Afrika.

Woensdag 14.11.2012 – 13u25: We rijden van de loskade naar het customs gebouw. Daar moeten we wachten op de douanecontrole. We vernemen ook dat het niet zeker is dat de Denen hun auto’s vandaag nog van de boot zullen kunnen rijden. Het auto-ponton ligt er wel, maar kan om één of andere reden nog niet gelost worden. Wanneer voor ons alle papierformaliteiten zijn afgerond, staan de twee Deense koppels nog steeds onzeker af te wachten. Samen met Achim en de Schotten rijden we terug naar het hotel om onze handbagage op te halen en doen nadien nog snel wat inkopen in Wadi Halfa.

Woensdag 14.11.2012 – 16u48: We rijden Wadi Halfa uit en zoeken een kampeerplaatsje in de woestijn net buiten het dorp. We installeren ons en beginnen aan de voorbereiding van een barbecue voor alle overlanders. Een goed uur later krijgen we een sms-bericht van de Denen. Hun auto is van de boot geraakt, maar de laatste man die de laatste stempel op hun autopapieren zou moeten zetten, was al naar huis. Er zit voor hen dus niets anders op dan de auto’s achter te laten in de haven. Jhonny & Lizzy hebben echter nog een extra tent en in de tent van Achim is ook nog plaats, dus we beslissen om hen te gaan ophalen zodat ze de nacht bij ons kunnen doorbrengen. Het wordt een bijzonder geslaagde barbecue onder volle sterrenhemel. Wanneer het tijd is om in onze daktent te kruipen, beslissen Chloé & Casper uiteindelijk om in onze auto te slapen vermits het nogal koud is (18°C). Grappig om met zijn vieren in en op onze auto te slapen!

Donderdag 15.11.2012 – 8u31: Na het ontbijt brengt Achim de Denen opnieuw naar de haven met de goede hoop dat ook zij vandaag terug over hun auto’s kunnen beschikken. Even later vertrekken we richting het Zuiden en bereiken rond de middag de 10.000ste kilometer van onze reis. Tijd om even halt te houden en onze creativiteit de vrije loop te laten met de keien rondom onze auto. We maken een klein ere-monumentje met de keien en nemen enkele foto’s. Net op het ogenblik dat we klaar zijn, rijdt er een overlandauto uit de andere richting voorbij. Het blijkt om een Nederlands koppel te gaan dat onderweg is van Cape Town naar Cairo. Enthousiast slaan we een praatje en wisselen we informatie uit wanneer plotseling Casper & Chloé komen aangereden. Nadat we afscheid hebben genomen van de Nederlandse overlanders, beslissen we om samen met Casper & Chloé verder te rijden en vanavond samen te kamperen.

Donderdag 15.11.2012 – 15u17:  Wanneer we enkele kilometers lang mensen bij putten in de grond zien staan, besluiten we om even te stoppen en een kijkje te gaan nemen. Het blijkt om gouddelvers te gaan die met behulp van (het zeer ongezonde) kwikzilver minuscule deeltjes goud uit het zand proberen te ontginnen. Vol trots toont één van de mannen ons een bolletje kwikzilver met gouddeeltjes. We nemen snel enkele foto’s en rijden verder.

Donderdag 15.11.2012 – 16u03: We rijden vandaag goed op tijd de woestijn in op zoek naar een slaapplaats vermits we nog willen douchen voor het donker is. We vinden een mooi en op het eerste zicht rustige plekje. We parkeren de twee auto’s evenwijdig aan elkaar en douchen elk aan de andere kant van de auto. Nadat Julie gedoucht heeft, is het de beurt aan Bram. Plotseling rijden er echter enkele auto’s voorbij. Ook Casper staat helemaal ingezeept naast de auto wanneer er een wagen passeert. We blijken zonder het te weten op een “druk” verkeerspunt te staan in het midden van de woestijn. En net daar wil een mens zich eens douchen natuurlijk – grappig!

Donderdag 15.11.2012 – 16u51: Net nadat we gedoucht hebben, krijgen we een sms-bericht van Jhonny & Lizzy: “Casper, are you camping next to the yellow Landrover from J&B? I think we can see you.” Even daarna zien we vanuit de verte hun auto naderen: hun daktent maar half ingeklapt en hun waslijn vol natte kleren snel in de auto gezwierd. Hoeveel toeval is er nodig om elkaar in de uitgestrekte woestijn van Noord-Soedan opnieuw tegen te komen? Lizzy & Johnny halen hun barbecue terug boven en we maken er opnieuw een gezellige avond van terwijl in de verte auto’s af en aan blijven rijden in de woestijn – niemand weet waarheen.

Vrijdag 16.11.2012 – 9u07: Na het ontbijt, rijden Jhonny & Lizzy van ons weg op zoek naar een rustigere plaats om te gaan douchen. Wij rijden met Casper & Chloé richting Dongola. Onderweg komen we Achim tegen aan een tankstation en ook hij vervoegd ons ‘konvooi’. Aangekomen in Dongola stoppen we even voor wat boodschappen. Wanneer we echter terug aan de auto’s komen, staan Johnny & Lizzy daar ook ineens. En alsof dat nog niet toevallig genoeg is, arriveren Ulrich & Ida, het andere Deense koppel, daar enkele minuten later ook. Na een korte babbel, wordt duidelijk dat de Schotten samen met Ulrich & Ida in Dongola willen overnachten; wij rijden verder met Casper, Chloé en Achim richting het Zuiden.

Vrijdag 16.11.2012 – 13u10: Rustig door de woestijn rijdend, passeren we plotseling een blanke voetganger met een karretje op vier wielen achter zich. Zeer verbaasd stoppen we even. Het blijkt om Chris Stanfields te gaan, een Britse jongeman die te voet onderweg is van Cairo naar Somaliland om geld in te zamelen voor een nieuw ziekenhuis aldaar. We geven hem een fles koud water en delen met plezier ons overschotje couscous van gisterenavond met hem. We wensen hem veel doorzettingsvermogen en zijn benieuwd of hij de 4.000 kilometer lange tocht ooit tot een goed einde zal kunnen brengen!

Vrijdag 16.11.2012 – 15u36: We rijden langs de westbank van de Nijl verder naar beneden en willen op een bepaalde plaats de overzetboot over de Nijl naar de oostbank nemen. We verlaten dus de asfaltbaan en rijden via een zanderig wegje door een mini-oase tot aan de oever van de Nijl. Er staat momenteel geen boot aan onze kant, maar we zien er wel één aan de andere kant liggen. Behalve ons staan er ook nog enkele andere mensen te wachten. Ze maken ons duidelijk dat de boot “binnen een uur” wel zou komen. Geduldig wachten we terwijl er een klein passagiersbootje op- en af- vaart om mensen van de ene oever naar de andere te brengen. Er komt ook nog een andere auto aan die de overzetboot wil nemen. Maar helaas: meer dan twee uur wachten later, maken ze ons duidelijk dat de ferry vandaag dan toch niet meer zal komen. Aangezien de zonsondergang al is ingezet, rijden we dan maar terug naar de grote baan en parkeren enkele kilometers verder in de woestijn om de nacht door te brengen.

Zaterdag 17.11.2012 – 8u13: ’s Ochtends houden we een uitgebreid ontbijt met omelet en pannenkoeken. Achim beslist om wat sneller door te rijden tot aan de piramides van Meroe. Voor onze tragere auto’s is dat echter te ver voor één dag, dus we beslissen samen met Casper & Chloé toch nog een poging te doen om de overzetboot naar de andere kant van de Nijl te nemen. Daar aangekomen zien we aan de andere oever een boot liggen die er gisteren niet lag – nieuwe hoop! Niet veel later komt de ferry naar onze kant gevaren. Aangezien we er vanuit gaan dat de boot wel niet meteen terug zal varen, nemen we eerst nog wat foto’s van locals die staan te wachten. We printen er ook enkele uit: enthousiasme alom! Als we even later vragen aan de kapitein wanneer we op de boot mogen rijden, wordt duidelijk dat hij eigenlijk op ons aan het wachten is. Wel ja, een Afrikaan die op een aantal Europeanen moet wachten, het is eens iets anders. We rijden achterstevoren de boot op. Na 18 uur wachten op de overzetboot, varen we in vijf minuten langzaam naar de andere oever…geweldig!

Zaterdag 17.11.2012 – 11u09: Via zanderige wegjes rijden we min of meer evenwijdig aan de Nijl van het ene dorpje naar het andere. Enkele dorpjes verder zitten er enkele mensen op een pleintje bij een hele hoop oud ijzer. We stoppen even en stellen tot onze verbazing vast dat de man en vrouw bezig zijn met een soort van recyclage: ze proberen van de afgedankte spullen nieuwe, bruikbare dingen te maken. Terwijl we enkele foto’s nemen, arriveren er een aantal ezels met kinderen en een oude man. Beleefd stelt hij zich voor en vraagt of we mee naar zijn huis gaan om samen iets te eten. Verrast door zoveel gastvrijheid, volgen we de man tot bij zijn huis. Daar aangekomen moeten we plaats nemen op de binnenkoer onder een afdak. Snel worden er enkele bedden aangevoerd waarop we kunnen gaan zitten. We doen een poging tot conversatie met behulp van ons woordenboekje Arabisch, maar ver geraken we niet. We trekken dan maar onze plan met de vier woorden die we al kennen: shukran (dankjewel), tammaam (ok), mia mia (100 op 100, zéér goed) en insjallah (als’t God belieft). Minder dan twintig minuten later wordt er een grote schotel met eten gebracht. Samen met de man delen we het heerlijke brood, wat groentjes en enkele sauzen. Nadien laat de man ons nog trots enkele plaatsen in het dorp zien vooraleer we hem uitgebreid bedanken en verder rijden.

Zaterdag 17.11.2012 – 16u41: Na een blitzbezoekje aan de piramides van Merowe, vervolgen we onze weg via asfalt verder door de woestijn. Onderweg kruisen we 2 andere overlandjeeps; een Brits koppel en twee Duitsers die beide rond Afrika aan het rijden zijn in de andere richting.  Snel vertellen ze ons enkele straffe verhalen en geven ze ons wat tips voor de rest van onze reis. Daarna rijden we verder met Casper & Chloé en zoeken net voor zonsondergang een slaapplek in de woestijn.

Zondag 18.11.2012 – 11u41: Wanneer we even stoppen langs de kant van de weg om groenten te kopen voor vanavond, steken Jhonny & Lizzy ons plotseling voorbij. Soedan blijkt het land te zijn waar overlanders elkaar steeds weer tegenkomen… Ze sluiten zich bij ons aan en na een tussenstopje over de middag, rijden we samen verder tot aan de piramides van Meroe. Enkele tientallen piramides liggen er tussen het zand verspreidt over het landschap. Hoewel dit net als de Egyptische piramides werelderfgoed is, is er geen enkele andere toerist te zien: heerlijk! We genieten met volle teugen en wandelen rustig door de site vooraleer we onze auto’s net achter de piramides parkeren voor de nacht.

Maandag 19.11.2012 – 8u07: Na het ontbijt rijden we in één trek naar Khartoum. Daar aangekomen zoeken we meer dan een half uur naar de Ethiopische Ambassade. Zowel de Lonely Planet als onze gps geven een verkeerde locatie aan. Eens binnen, blijkt er veel volk te zijn en weten we niet zo goed waar aan te schuiven. Uiteindelijk vertelt iemand ons dat we voor de aanvraag van een Ethiopisch visum morgenochtend moeten terugkomen.

Maandag 19.11.2012 – 13u25: We rijden naar National Residence Campsite, een soort van trainingskamp voor Soedanese sportlui waar we kunnen kamperen. Nadat we onze kleren hebben gewassen, schrijven we verder aan onze dagboekverhalen van Egypte. Daarna koken we snel en maken we een selectie van foto’s van Egypte. Moe maar tevreden kruipen tegen onze gewoonte in pas rond 23u in de daktent.

Dinsdag 20.11.2012 – 8u01: We hebben een lange to-do-lijst voor vandaag, dus rijden na een kort ontbijt snel naar de Ethiopische Ambassade voor de aanvraag van ons visum. Hoewel we er precies om 8u30 staan, staan er al meer dan 40 mensen voor ons te wachten. Een dikke twee uur later zijn we aan de beurt en mogen de ingevulde formulieren samen met enkele pasfoto’s overhandigen aan het loket. Het visum zelf mogen we dan na de middag komen ophalen. Nadien snellen we ons via een tankstation naar de supermarkt en terug naar de campsite waar we de dagboekverhalen afwerken en de foto’s verkleinen voor de website.

Dinsdag 20.11.2012 – 17u37: Na meer dan twee uur via een tergend trage internetverbinding staan onze foto’s & dagboekverhalen van Egypte eindelijk op onze website. We haasten ons terug naar de National Residence Campsite waar we nog wat aan de auto werken in de hoop een oplossing te vinden voor het batterijprobleem waarmee we al enige tijd kampen. Drie uur later zijn we er helaas niet veel wijzer van geworden. We vullen ook onze watertank nog eens bij en kruipen alweer pas rond 23u de tent in.

Woensdag 21.11.2012 – 6u45: We worden wakker met het lawaai van zo’n honderd mannen die bezig zijn met hun ochtendgymnastiek. Er is op de campsite een bijeenkomst van het Rode Kruis en alle deelnemers beginnen hun dag blijkbaar met wat beweging…zeer grappig! Even later verlaten we Khartoum en rijden via de hoofdbaan naar Gedaref in het Zuidoosten van het land.

Woensdag 21.11.2012 – 17u03: Zo’n 100km voor de grens rijden we een klein zandwegje in en parkeren ons enkele kilometers verder in het savannegras naast een baobab. Het is er heerlijk rustig. Af en toe komen er wel wat mensen voorbij met hun geiten of ezels, maar na een vriendelijke goeiedag lopen ze rustig verder. We hebben het gevoel  dat we na enkele weken woestijn in een nieuw deel van Afrika zijn aangekomen. Het zand heeft plaats gemaakt voor droog savannegras. Tanzania voelt op één of andere manier een stuk dichterbij. We koken en vallen even later in slaap met op de achtergrond het geluid van enkele duizenden krekels.

Donderdag 22.11.2012 – 8u22: Nadat we vertrokken zijn voor de laatste kilometers in Soedan, stoppen we onderweg nog even in een klein dorpje waar we een half uurtje rondwandelen tussen de lemen hutten. We ontmoeten er enkele vriendelijke vrouwen en krijgen een beker “lokaal water” aangeboden. We twijfelen even, maar voelen ons verplicht om er toch even van te drinken. Van enkele zanderige slokken water zullen we ook wel niet sterven zeker?

Donderdag 22.11.2012 – 10u34: Aangekomen aan de grens met Ethiopië, moeten we langs drie kantoren passeren om onze paspoorten en Carnet de Passage te laten uitstempelen. Het eerste kantoor verloopt vlot, maar in het tweede moeten we ruim een uur wachten omdat de grote chef “aan het ontbijten is”. Na het wachten en de nodige stempels rijden we rond de middag via een brugje over de rivier naar de Ethiopische zijde van de grens. De talloze ontmoetingen met super vriendelijke en gastvrije Soedanezen maken van Soedan zonder twijfel ons meest favoriete land tot hiertoe. Benieuwd of een ander Afrikaans land hen zal kunnen verslagen!